Een ietwat vergeten, maar mooie en zinvolle ’tussendag’… Het is stil Je ogen zijn naar beneden gericht De moed is in je schoenen gezakt Mensen lopen langs je heen Je ziet ze niet, je hoort ze niet Wat gebeurd is weegt op je schouders Je zucht diep. Het is nog stil Maar buiten zijn er al tekenen De zachte witte wolken boven je hoofd Het jonge groen in de bomen De narcissen in het gras De warmere aarde onder je voeten Je houdt je adem in. Het blijft nog stil.