Stille zaterdag

Een ietwat vergeten, maar mooie en zinvolle ’tussendag’…

Het is stil
Je ogen zijn naar beneden gericht
De moed is in je schoenen gezakt
Mensen lopen langs je heen
Je ziet ze niet, je hoort ze niet
Wat gebeurd is weegt op je schouders
Je zucht diep.

Het is nog stil
Maar buiten zijn er al tekenen
De zachte witte wolken boven je hoofd
Het jonge groen in de bomen
De narcissen in het gras
De warmere aarde onder je voeten
Je houdt je adem in.

Het blijft nog stil.