natuurfoto's en sfeerbeelden
En waar we naartoe gaangeen ideeEn wat we dan wel menen te wetenalles en niets Dat we eindeloos drijvenmaar niet eeuwig in dezelfde vormDat we vallen en opstaanen weer vallenen weer opstaanDat we doorgaanmaar niet eeuwig in dezelfde tijd Stil maarlaten we gewoon drijven …
De Lente kwam in StilteAls had ze zich nog niet willen laten zienAls had ze nog een donkere nacht nodigen slaapOm verkwikkend op te staanEn iets uitbundiger, alles omvattender, grappiger,stil te zijn.
de wolken de zon het water de zee het strand de schelpen blote voeten twee aan twee het weten het voelen het eindeloze van de tijd het mooie het stille het kleine en ergens daartussen jij,
En in de stilte van de avondvalt jouw naamin fijne letters uiteenIk raap ze voorzichtig samenen lees stil verbaasdhoe ik diep van binnenheet
Zoals jij soms nog in dromenuit een vage vertein zwijgen gehuldde weg weet te vindennaar mijn kloppend hart om dan weer te verdwijnenmet het stille landschapvan een donkere nacht en de dag hiervannog slechts de herinnering draagt zo verlies ik jou in deze woorden– ertussenblijft de herinnering.
Veder~veder~lichtzwevendop een warme wind teder zachto lieve moederik blijf jouw kind zo bedenk ik joueen nieuwe naam zo kijk iknaar de sterrenen de maan hoe mooijij bentzo veren zo nabij mijn lieve kindik ben jouw moederkom bij mij
ze nam uit het zand een schelpeen stukjevan wat eens was de zee ze schreef er letters meeop het verlatenstrand letters in het zand niemand zou ooit lezenbehalve de winden de zee maar die zijn allang vergetenweten nietnemen slechts mee ze staart nu naar het waterziet er al haar vroeger in ze kijkt een horizonverder…
Tranen van Kristal Diep in mij verborgenis er een kamertjeeen plekje oude weemoed.Weemoed naar iets van lang voor ik geboren werd.Verlangen naar iets wat ik niet ten volle ken. In dat kamertje staat een vaas voor het raamgevuld met tranen uit vele levenswaarop al duizenden dagende zon heeft geschenen.Kristallen zijn het gewordenZe schitteren en weerspiegelen…
Zee, zeg jeen je verzamelt mijn dromen in een manden water, zeg jemet wat zoute tranen van gisterendroog op je wang. Je zegt grijs en vage verteen morgen en wie vangt de tijddan zwijg jeen zie ik zee in jouw ogen. Golven van verlangenrollen over het strandtrekken zich terugin dromen. Onbekend, zeg je,wat morgen nog…
Door de mist kom je aangelopenik strek mijn armenje komt niet dichterbij We staan rond je grafmensen willen bewarendenken dat aarde dat kan De mist trekt opik kan de horizon ontwarenhet is novemberzonder jou De zon strooit mild haar gouden stralenbloemen bloeien nog in de kou En ik weet jouoveral